Kısa özgeçmiş
Ayrıntılı özgeçmiş
ORTA HALLİ BİYOGRAFİM...
1964 yılında Ankara'da doğdum. TED
Ankara Kolejinden mezun olduktan
sonra Gazi Üniversitesi Tıp
Fakültesini bitirdim. Psikiyatri
uzmanlık eğitimimi Bakırköy Ruh ve
Sinir Hastalıkları Hastanesinde 1992
yılında tamamladım.
Tıbbi Hipnoz Derneğinin kurucu üyesi
oldum. Farklı konulara ilgi duyduğum
için şefim tarafımdan uyarıldım.
Mecburi hizmetimi Bayrampaşa cezaevi
hastanesinde yaptım. Bakırköy'deki
arkadaşlarımla depresyonla ilgili
birçok çalışma yürüttüm.
1994 yılında Bakırköy'deki mesaime
ek olarak Acıbadem Hastanesine bağlı
Bağdat caddesi polikliniğinde de
çalışmaya başladım.
Üç arkadaşımla birlikte Şizofrengi
dergisini çıkarmaya başladık. Çok
keyifliydi...
1995 yılında Bakırköy'de yer
değiştirdim ve AMATEM'e geçtim.
Böylece o güne kadar ilgilendiğim depresyonun yanında
bağımlılıkla da ilgilenmeye
başladım. Uzun dönem AMATEM'in
sorumluluğunu üstlendim.
2000 yılında çok sevdiğim
AMATEM'den ayrıldım ve çok seveceğim ÇEMATEM'de, yani bağımlı çocuk ve
gençlerin kaldığı serviste çalışmaya
başladım. Gençlerle çalışmayı bu
dönemde öğrendim ve onları daha iyi
anladım. Ama tüm Bakırköy'ün hedefi
haline geldim. Çocuklar ortalığı
karıştırdıkça, sorun benim başıma
patladı. Aynı serviste arabamı
çaldırdım, odam soyuldu. Ama ben o
çocukları seviyorum...
Bu arada 1998 yılında istemeye,
istemeye psikiyatri doçenti oldum.
2010 yılında ise isteyerek profesör
oldum. Ama "doçentlik daha mı
iyiydi?" diye halen düşünüyorum...
2003 yılında Yeniden Derneğini bir
grup vefakar dostum ve arkadaşımla
kurdum. Devletin yapamadıklarını
yapmak, özellikle önleme çalışmaları
yürütmek amacımızdı. Kimsenin
ilgilenmek istemediği sokak
çocukları, suça itilen gençler,
uyuşturucu kullanan insanlar hedef
grubumuz oldu.
Bu süre içinde davranış ve
dürtü kontrol sorunları ile iyice
haşır neşir oldum. Tutkular ve
tutkunun getirdiği her türlü sorun
mesleki ilgim olmaya başladı.
Bunların yarattığı depresyon ve
panik atak da, doğal olarak uğraş
alanım haline geldi.
Dünya Sağlık Örgütü ile Bedirhan
Üstün sayesinde tanıştım. Hekimlere
yönelik depresyon eğitimi, ardından
yine hekimlere yönelik psikiyatri
eğitimlerinde dünya çapında
danışmanlığa kadar uzanan
deneyimlerim oldu. Dünya Sağlık
Araştırmalarında ülkemizde proje
yürütücülüğü, üç Avrupa ülkesinin de
koordinatörlüğünü yaptım.
UNICEF ile çocuk ve gençlik
cezaevlerinde projeler yürütmeye
2004 yılında başladım. Suça itilen
çocuk ve gençlere yönelik cezaevi
kurumlarında uygulanmak üzere
psikososyal programlar geliştirdik.
Etkin Hükümlü Yönetimi isimli
projede cezaevinin koşullarını
değiştirmek için Adalet Bakanlığı ve
UNICEF ile birlikte çalıştık. Her
hükümlü için ayrı,
bireyselleştirilmiş bir program
oluşturmaya çalıştık.
2006 yılında Bakırköy Ruh ve
Sinir Hastalıkları Hastanesinden
ayrıldım. Çünkü Boğaziçi
Üniversitesinde verdiğim Bağımlılık
dersini vermem yasaklandı.
Yasaklanma gerekçesi haftada yarım
günümü bugüne kadar Türkiye'de ilk
kez verilmeye başlanan bu ders için
harcamamdı. Ben de ders vermeyi
seçtim...
Okan Üniversitesinde klinik
psikolojisi yüksek lisansında
psikofarmakoloji dersleri de
vermeye başladım. Benim için farklı
alanlar, farklı keyifler yarattı...
Bağımlılık Tanı ve Tedavi Merkezini
Defne Tamar Gürol ile kurduk, sonra
ben ayrıldım...
Yeniden Derneğinde başka projelerden bulduğumuz
kaynaklarla ve devletten hiç destek
almadan yüz bine yakın kişiyi
eğittik. Ama kimsenin yemediği
kadar cezayı, vergi dairesi şefinin
dahi bilmediği ayrıntılar yüzünden
yedik.
Motivasyonel görüşme Tekniği ve
Farkındalık terapisi ile yakından
ilgilendim ve ilgileniyorum. Bu
arada okul terki ve devamsızlık
sorunu içimi çok acıttı. Şimdi ilgi
alanım haline geldi...
Acıbadem hastanelerinde psikiyatri
ve psikoloji grubunun kuruluşunu Cem
İncesu ile birlikte üstlendik. Hala
uğraşıyoruz. Bu arada Acıbadem
Üniversitesinde öğretim üyesi oldum.
Çok eğitim yaptım, çok konferans
verdim. Ama ikisini de yapmayı çok
severim.
Halen yaşıyorum...